Μόνο για το τέρμα [GRE]

[GRE] Στο άνοιγμα των ματιών, η πρώτη πρωινή εικόνα, ο ήλιος που θέλει να τρυπήσει το μικρό παραθυράκι της σκηνής. Οι έξτρα ντούπερ ωτοασπίδες, χορηγία του Λευτέρη, βγαίνουν, και στο ηχητικό πεδίο προστίθεται το άγριο ροχαλητό του γείτονα στο κάμπινγκ. Βασιλικό πρωινό καμιά δεκαριά χιλιόμετρα πιο πέρα, στο Elpida Resort, με δέκα ευρώ το άτομο. Τι καλή ιδέα! Γεμίζω ενέργεια γι’ αυτά που με περιμένουν. Ο Βασίλης αγουροξυπνημένος, αλλά πάντα έτοιμος να μας τρελάνει για άλλη μια φορά. Κάτι τέτοιους αγώνες δείχνει να περιμένει για να φανερώσει την ανώτερη κλάση του, σαν έλληνας εντουράς, αλλά κυρίως σας ένας επίμονος αγωνιστής.

Ο θώρακας κουμπώνει βαριεστημένα και οι επιγονατίδες σφίγγουν ενοχλητικά το πόδι. Είναι μόλις οχτώ και μισή κι ο ήλιος έχει αρχίσει να καίει το γυμνό σβέρκο. Σαν σε ουρά για βασανιστήρια, ο Christophe, ο Seb, ο Mirko, κανείς δεν φαίνεται να έχει όρεξη. Τα κορίτσια της Maxxis μ’ ένα μεγάλο χαμόγελο. Τα πρώτα πρωινά κλικ των φωτογράφων, κατηφορίζουμε τη ράμπα της εκκίνησης και σε λίγες εκατοντάδες μέτρα η Extreme Test.

Σχεδόν κοιμισμένος, τρώω τρεις τούμπες, ευτυχώς ανώδυνες. Ο Greg και ο Σωτήρης στο τέλος της Ειδικής, πίνω νερό και παίρνω το δρόμο για την αληθινή κόλαση. Προσεκτικά. Κάθε μέτρο. Κάθε σαμάρι. Κάθε πέρασμα από το ποτάμι. Το βλέμμα πάντα μπροστά. Στα χείλη συνέχεια το σωληνάκι του camel back. Κάθε μέτρο κρύβει και παγίδες. Κάθε πέτρα ίσως σε παρασύρει στην εγκατάλειψη. Όπως συνέβη χθες. Αλλά σήμερα είναι μια νέα μέρα.

Τραβώ ελαφρά το τιμόνι για να περάσει πάνω από άλλη μια πέτρα. Σκανάρω με το μάτι κάθε εκατοστό του εδάφους, αναζητώ το καλύτερο πάτημα. Δεξιά ή αριστερά από το σκαμμένο λούκι, να μείνω λίγο πιο πολύ στο ποταμάκι, να μην κολλήσω στην ανηφορίτσα, ίσως χάσω κι άλλες δυνάμεις. Σε κάθε μα κάθε πέρασμα από άσφαλτο, στημένοι οι αναβάτες support των παγκόσμιων, περιμένουν. Τους αφιερώνω μια γκαζιά και το μεγάλο Beta μου χώνεται στο επόμενο μονοπάτι. Τα χιλιόμετρα βασανιστικά. Η ζέστη; Ο ιδρώτας; Η σκόνη; Η ανάσα που γίνεται ξηρή αν μείνεις για πέντε λεπτά χωρίς νερό;

Αλλά δεν με παίρνει να κάνω λάθη. Δε γίνεται. Μετά την επόμενη κατηφορίτσα, φτάνω στις Ειδικές του Αϊ Γιώργη. Επιτέλους κόσμος, επιτέλους πολιτισμός, η μοναξιά του βουνού κόντευε να με καταβάλλει. Απολαυστική η Extreme Test, αλλά χωρίς δύναμη στα χέρια… ένα βάσανο. Τελειώνει με συνοπτικές διαδικασίες. Για να πάρω μια ανάσα στα πρόχειρα paddock. Τα παιδιά της Beta φουλάρουν βενζίνη. Λείπει και μια βίδα από το δεξί πλαϊνό καπάκι! Πόσο χρόνο έχω ακόμη; Τριάντα δευτερόλεπτα. Μισή μπανάνα στο στόμα, την μασάω μέχρι το ΣΕΧ. Την καταπίνω μέχρι την εκκίνηση της Enduro Test.

Και πως μπαίνω τώρα εδώ μέσα; Στην ατελείωτη αυτή Ειδική; Σφίγγω τα δόντια. Τραβώ τον ιμάντα από το τσαντάκι μέσης να κάτσει καλύτερα. Δευτέρα στο κιβώτιο. Η πρώτη αριστερή στην παχιά άμμο θέλει γκάζι. Και μετά βγαίνω στην φλαταδούρα, και κάνω αριστερά στην βομβαρδισμένη ανηφορίτσα. Στο πέτρινο σκαλοπάτι, κόσμος πολύς. Δεν επιτρέπεται να κάνω λάθος. Με την ελάχιστη φόρα, σουζάρω το μπροστινό, ο πίσω βρίσκει πρόσφυση στον κάθετο βράχο και είμαι πάνω. Με κομμένα χέρια, πόδια στον πόνο. Συνεχίζω.

Μα έχει κι άλλο πολύ. Αρχίζει να κατηφορίζει. Το σώμα τέρμα πίσω, προοδευτικά τα φρένα. Στην φλαταδούρα μετά, ανάκτηση δυνάμεων. Μοναχικοί κριτές διάσπαρτοι. Μια φωνή τους ξυπνά. Χαρά και στην δική σας υπομονή παιδιά! Λίγο νερό ακόμη. Ρουφώ από το σωληνάκι. Το νιώθω κατεβαίνοντας να ξυπνά τους διαλυμένους μύες. Και μετά έρχεται το ποτάμι. Προσεκτικά. Στις ατέλειωτες μικρές στροφές. Μα πώς γίνεται οι παγκόσμιοι να τις θυμούνται όλες και να μην κλείνουν πουθενά το γκάζι;

Μένουν μόνο οι δύο απότομες ανηφόρες λίγο πριν τον τερματισμό. Αλλά το Beta καθαρίζει για ‘μένα. Απλά τις εξαφανίζει, κι εγώ κάτι σαν θεατής πίσω από το τιμόνι του. Στον τερματισμό της Ειδικής, δεν σταματώ ούτε λεπτό. Με περιμένουν κι άλλα δύσκολα! Μα τι το ‘θελαν αυτό το ποτάμι. Τόσα περάσαμε, κι άλλο; Η άσφαλτος μας οδηγεί ξανά προς βόρεια, ως που μια στιγμή τα σήματα δείχνουν αριστερά, και χάνονται στην πέτρινη κατηφόρα προς το ρέμα. Το πάτημα φρέσκο, σχεδόν ανύπαρκτο. Κι εσύ οφείλεις να αυτοσχεδιάζεις, πάνω από ατέλειωτες σειρές με πέτρες, ποταμίσιες, άλλοτε κινούμενες, άλλοτε σταθερά βιδωμένες στο έδαφος. Αλλά κι αυτό ακόμη δεν γίνεται να το προβλέψεις. Και η ζέστη, ο ιδρώτας, το ξερό στόμα, τα κομμένα χέρια!

Προσοχή! Μόνο προσοχή! Πρώτη, σπάνια δευτέρα. Το τιμόνι ψηλά. Τα γόνατα να σφίγγουν το ρεζερβουάρ. Σιγά σιγά, βήμα βήμα. Αυτή την στιγμή δεν υπάρχει τίποτε άλλο στον κόσμο. Εσύ, το μηχανάκι και το ποτάμι. Κι ο μόνος στόχος είναι το τέλος του. Που βασανιστικά αργεί, αλλά κάποια στιγμή τελικά έρχεται. Βιαστικά στις φλαταδούρες προς το Αυτοκινητοδρόμιο. Μένουν ελάχιστα λεπτά για το καπέλο. Στην Motocross Test, όσο γίνεται πρέπει να πιέσω. Μα είμαι διαλυμένος. Και ανυπόμονος να φτάσω στα paddocks, χωρίς άλλες πτώσεις, χωρίς καμιά καθυστέρηση.

Είμαι στο ΣΕΧ με μόνο δώδεκα δευτερόλεπτα να μένουν για το καπέλο. Ίσα ίσα για μια ανάσα. Και όλα ξεκινούν ξανά από την αρχή. Έχουμε άλλους δύο γύρους! Μέχρι τον τερματισμό. Που όταν φτάνει, σχεδόν δεν το πιστεύω. Είμαι έτοιμος να μπω στην εκκίνηση για άλλο ένα γύρο. Σα να έγινε συνήθεια πια. Μετά από τόση κούραση… τέλειωσαν όλα; Παρκάρω το Betaκι στο parc ferme. Χαμογελώ σαν χαζός. Δίπλα ο Johnny, σχεδόν ατάραχος. “Πώς ήταν σήμερα”, ρωτώ. “Καλύτερα από χθες, αλλά κουράστηκα λίγο, εσύ;” “Εγώ! Τερμάτισα. Ακαπέλωτος. Δεν είναι μαγικό;” Γελά κι αυτός. Μάλλον υπάρχει ένα μικρό χάσμα ανάμεσά μας.

copyright@motorsite.gr

8/2010

Special test...ing friday evening

[GRE] Τέλος για σήμερα. Τέλεια ήταν. Στο βουνό γλιστρά πολύ. Το πρώτο κατηφορικό χάσιμο των τριών μέτρων τελικά δεν ήταν τίποτα. Και στην Extreme στο Αυτοκινητοδρόμιο, όλα πήγαν καλά, ή μάλλον, πολύ καλά!!! Νομίζω έκανα και καλό σχετικά χρόνο. Αύριο ξεκινούν τα δύσκολα.

[ENG] First day's done. And it was just perfect. The terrain is very slippery in the mountain. I jumped the first three meter drop-off and it was ok. And I enjoyed every moment of the Extreme Test at Serres' Circuit. I also think my lap-time was fine. Tomorrow is another day.

copyright@motorsite.gr

8/2010

Walking the special tests

[GRE] Περπατάς την Ειδική, πίνεις το νεράκι σου, το μπουκάλι τελειώνει και... τι κάνεις; Η πατέντα προέρχεται από το εξωτερικό.

[ENG] Walking the Special Test, drinking your fresh water, you suddenly realise that the bottle is empty. You cant't throw the empty bottle away, can you? The EWC riders can think.

copyright@greg tsadikos

8/2010

Ba-booooooooooop

[GRE] Πέμπτη απόγευμα. Το training area έχει πάρει φωτιά. Μαλακό χώμα, πούδρα, βαθιά λούκια, μερικά άλματα και οι κορυφαίοι του είδους να κάνουν τις τελευταίες ρυθμίσεις στις μοτοσυκλέτες τους. Απολαύστε…

[ENG] It’s Thursday afternoon and the training area here in Serres is on fire. Soft and sandy terrain, deep ruts, some jumps and the best enduro riders in the world performing the final adjustments to their bikes. Enjoy…

copyright@greg tsadikos

8/2010

The Inside Story XXIII (Sideways on an 125)

[GRE] Μου ‘φαγε τα συκώτια σε όλο το δρόμο μέχρι τη Λαμία ο Σκαρής. “Γκλαβά το λάστιχο που ‘χεις πάρει δεν θα δουλέψει στην λάσπη. Πρέπει οπωσδήποτε να βάλεις άλλο… Δεν ξέρω τι θα κάνεις”. Είχα πάρει ένα φθηνό motocrossάδικο με έκπτωση από τα παιδιά στο Rider’s Shop και δεν μου πήγαινε η καρδιά να ζητήσω κάτι πιο λασπερό. Στην Αθήνα είχε να βρέξει κάνα μήνα, όμως ψηλά προς Σπερχειάδα, τα πράγματα ήταν λιγάκι διαφορετικά. Τότε που πάλευα να τερματίσω σε αγώνα Πανελληνίου ακαπέλωτος. Το τι γλίστρημα έφαγα δεν περιγράφεται. Ακόμα και με την λίγη δύναμη του KTM 125 EXC μου, εάν άνοιγα λίγο περισσότερο το γκάζι, το πίσω προσπαθούσε να περάσει το μπροστινό. Πλάκα είχε. Κι ο αγώνας ήταν δυσκολούτσικος. Πολλά χιλιόμετρα, βροχή, λάσπη… Αλλά τερμάτισα, ένατος στην Ε1.

[ENG] My friend Fotis did not stop yelling at me all the way to Lamia: “This rear tyre you’ve got will not work at the muddy terrain. You must change it before the race. Find a solution, do something”. See, I’ve bought this cheap MX tyre from the guys at Rider’s Shop with a special discount and I felt a bit embarrassed asking for something else, something more suitable for the mud. Besides, we had no rain in Athens for a month or so. But things up in the mountains of Lamia were different. It was the times when I really struggled to finish the Greek Enduro Championship races without a time penalty. During that race, I had the sliding of my life. Any extra opening at my KTM 125 EXC’c throttle would send the rear wheel sideways. That was real fun. And the race was hard too. Lots of kilometers, rain, mud… But I managed to finish on the ninth place of E1 class.

Δείτε εδώ / Check this out

copyright@racephoto.gr

9/2007

On the way to Serres

[GRE] Ουφ, πάλι εντακάμιση πήγε και αύριο πρωί πρέπει να φύγω. Να πάρω δεύτερο κράνος; Μπότες; Βαριέμαι να πακετάρω ξανά. Να θυμηθώ το πρωί να φορτώσω στο αμάξι ξεμονταδόρο. Και να περάσω φεύγοντας να πάρω τα οικολογικά από τα παιδιά. Δεν θα ‘πρεπε να αγχώνομαι. Και πέρυσι ίδιες μέρες τα ξαναπέρασα τα ίδια. Με το 125 μάλιστα. Φέτος το Betaκι θα πετάει στις απλές. Στις μόνο ειδικές θα θέλει προσοχή. Αλλά πώς να το κάνεις; Παγκόσμιο είναι αυτό, δεν γίνεται να μην αγχώνομαι. Να και μερικές φωτό από τον περσινό αγώνα στις Σέρρες…

[ENG] It’s getting late, again. I should be hitting the road tomorrow morning. Should I take an extra helmet with me? How about a pair of boots? I’m bored packing, once more. I shouldn’t forget taking my tyre-changing machine. And pick up my set of FIM tyres. I shouldn’t be worrying. Same days last years I did that again. With my two-stroke 125! This year I’m sure my trusty Beta will be flying at the liaison stages. And I’ve got to be a bit careful at the special tests. Besides, it’s the enduro world championship, it’s ok being a bit nervous. And here are some pics from last year’s race.

copyright@thodoris ermilios, jonty edmunds

8/2009

The Inside Story XXII (Flying Husaberg The)

[GRE] Πέφτειιιιιιιιιιιι… Ορμάω στο κάδρο, αρπάζω το τιμόνι του Husaberg με μια χορευτική φιγούρα και προσγειώνω το μπροστινό με ασφάλεια στο έδαφος. Στο Λουτράκι τον Οκτώβρη του 2008. Είχαμε στήσει τα τρία 450 του συγκριτικού και καλά έτσι ώστε σύμφωνα με την διάταξη των κινητήρων τους, οι κύλινδροί τους να βρίσκονται κάθετα. Το KTM στο στάντ, το BMW με τις 30ο κλίσης στο πρώτο σκαλοπατάκι, αλλά το Husaberg στις 70ο ήθελε κάτι ψηλότερο. Ευτυχώς γλιτώσαμε τα χειρότερα.

[ENG] It’s faaaaaaaaaaaaaaaalling. Jumping to the spot, I’m grabbing Husaberg’s handlebars and manage to land its front wheel safely on the ground. That’s back in October 2008, comparing the three 450s at an amazing enduro spot at Loutraki, Greece. We’ve put the three bikes trying to place their cylinders vertically looking to the ground. The KTM sat on its side-stand, the BMW (30ο) was placed on a small step, but the Husaberg (70ο) had to be raised a bit higher. Hopefully we didn’t come up with any unpleasant consequences.

copyright@giorgos legakis

10/2008

The Inside Story XXI (The importance of being happy)

[GRE] Μια κραυγή χαράς. Χαμόγελο. Τερμάτισα δεύτερος. Ίσως και τίποτα σπουδαίο, Αττικό Κύπελλο Scramble ήταν άλλωστε, μα… εγώ ένιωθα ευτυχισμένος. Φεβρουάριος του 2008. Είχα κάνει ένα καλό αγώνα με το Husvarnaκι μου, ξεκίνησα πρώτος και μετά τη μέση είδα τον Θανάση Κομνηνό να με περνάει. Αλλά το πάλεψα. Προσπάθησα να μείνω πίσω του, αλλά ήμουν αρκετά κουρασμένος να το ρισκάρω. Είχε μια μεγάλη ευθεία με παχιά άμμο, στην παραλία του Αγ. Νικολάου στην Ανάβυσσο, τραβούσα το σώμα πίσω και άνοιγα το γκάζι. Λίγες στροφές μετά, ήταν μαζεμένος κόσμος. Ο skariland, φώναζε! Δε μ’ ένοιαζε κανένα αποτέλεσμα. Το ευχαριστιόμουν, κάθε στιγμή, κάθε στροφή. Εξ’ ου και το χαμόγελο, μάλλον, στην απονομή.

[ENG] Oh yes! Screaming from joy. A smile. I finished second. Perhaps nothing that special, besides it was just a local race, but … I was excited. I did a good race with my dear little Husqvarna, started first and after the middle of the race saw Thanassis Komninos passing me. I tried to stay behind him, but was so tired and preferred not to risk it. I remember at a part of the course there was a long straight of about 1km with deep sand. Standing in the back of the bike, I was twisting the throttle wide open. A few corners after that, some people were cheering. My friend skariland was one of them. I did not care about my positioning at that time. I loved every corner and every moment of that race. And I guess that’s why I have this huge smile on my face at the podium.

copyright@motorsite.gr

2/2008

The Inside Story XX (Johnny O)

[GRE] Εδώ και περίπου δύο χρόνια, διάβασα μια συνέντευξη του Johnny Aubert στο “Motocross Digital”, στην οποία έλεγε πράγματα που συνήθως δεν βρίσκεις σε ανάλογες περιστάσεις. Το 2005 ήταν για αυτόν μια δύσκολη χρονιά. Χωρίς ομάδα στο motocross και προφανώς χωρίς μέλλον στον χώρο, έπρεπε να πάρει δύσκολες αποφάσεις. Το παιδικό όνειρο του να γίνει παγκόσμιος πρωταθλητής, είχε χαθεί καιρό πριν. Και τότε ήρθε η πρόταση. Τον είχαν καλέσει να οδηγήσει ένα Yamaha WR 450F, κάπου στην βόρεια Ιταλία, ως μέρος δοκιμών για την ομάδα enduro της UFO Corse. Κατάφερε από την πρώτη στιγμή να καταπλήξει τα μέλη της ομάδας και δίκαια κέρδισε μια θέση σε αυτήν. Σχεδόν δύο χρόνια αργότερα κατέκτησε το πρώτο του παγκόσμιο πρωτάθλημα. Τον είδα να περνά την γραμμή του τερματισμού, στην τελευταία Ειδική του πρωταθλήματος του 2008, στην Mende της Γαλλίας. Η Geraldine ήταν εκεί και βέβαια έτρεξε στην αγκαλιά του. Κι αυτός ξέσπασε σε κλάματα. Ήταν ο πρώτος του παγκόσμιος τίτλος. Η φωτό πάρθηκε μερικά λεπτά αργότερα στα paddocks.

Τον ξαναείδα σχεδόν ένα χρόνο μετά στην St. Flour της Γαλλίας, με τραυματισμένο χέρι αλλά το δεύτερο παγκόσμιο τίτλο του ήδη εξασφαλισμένο. Φέτος, και μετά από μια δύσκολη χρονιά, έρχεται ξανά στις Σέρρες. Έχοντας ξεπεράσει το περίεργο πρόβλημα στο αυτί του, έχει φέτος λίγες ελπίδες για τίτλο, αλλά είμαι βέβαιος ότι θα δώσει άλλη μια γερή μάχη. Ελπίζω στο μέλλον να τον δώ να κρατά άλλον ένα τίτλο παγκόσμιου πρωταθλητή.

[ENG] Two years ago, I’ve read this interview. Johnny was talking to “Motocross Digital”, saying things you won’t normally find in a typical interview. 2005 was a year to forget. With no team, and probably no future in the MX scene, Johnny had to make up his mind. The dream of becoming a world champion had been lost long before that. Then came the proposition. Johnny was invited to ride a Yamaha WR 450F somewhere in northern Italy, as part of a testing session for the UFO Corse team members. He managed to astonish them, so he got a place at the WEC team. Almost two years later in 2008, Johnny offered the UFO Corse team its last world championship. It was his first ever world class title. I saw Johnny crossing the finish line of the last special test of that season in Mende, France. His wife Geraldine was there, always by his side. She gave him a big hug and then Johnny burst into tears. Giorgos Legakis got that picture of me and Johnny minutes after that in the paddocks.

I also saw Johnny the following year, in St. Flour France. Even though he got hurt in Serres, he managed to get his second world title, this time dressed in “orange”. After a tough year, and having surpassed a strange problem in his ear, Johnny’s coming back in Serres next week. The title chase seems lost, but I’m sure he’s going to be there and fight. Hope to meet Johnny again in the future, holding another title I his arms.

copyright@giorgos legakis

10/2008

9/2009

The Inside Story IXX (Serbia talking)

[GRE] Έχει σήμα στα βουνά της Σερβίας; “Μάνα, είμαστε καλά, ναι ρε μάνα, στο βουνό θα κοιμηθούμε απόψε. Όμορφα είναι ναι, οκ φάγαμε φάγαμε…” Και γύρισα στο σημείο κατασκήνωσης. Δίπλα στις παρκαρισμένες μοτοσυκλέτες. Τα παιδιά μάζευαν ξύλα για την φωτιά. Βοήθησα μεταφέροντας δύο πεσμένους κορμούς. Ο Πατεράκης σε ρόλο μάγειρα. Χμ…. Όχι και ό,τι πιο σοφό. Αλλά κουτσοφάγαμε. Είχε νυχτώσει για τα καλά. Κάτι αχαμνά φώτα φαίνονταν στο απέναντι βουνό. Και τίποτε άλλο. Πέσαμε πάνω στο μαλακό γρασίδι. Το φερμουάρ της σκηνής έκλεισε. Καληνύχτα…

[ENG] Do we get a good phone signal here in Serbia? “Yes mom, I’ fine, yes, we’ re going to spend the night camping in the mountain. The place here is beautiful, yes, we did have dinner…” Then I got back to the camping spot. Next to the motorcycles. I brought some wood for the fire. Christos Paterakis was our cook for the night, not such a good idea. But we managed to have some dinner. It got late, the place was so dark. Just some dim lights were seen from the mountains next to us. We laid on top of the soft green grass, inside our tents. Goodnight…

copyright@giorgos legakis

5/2008

The Inside Story XVIII

[GRE] Η ψυχή μου βγήκε. “Άνοιξε το γκάζι!” “Ψηλά το βλέμμα” “Μην κοιτάς χαμηλά όταν αλλάζεις ταχύτητες” “Δούλευε περισσότερο το μπροστινό”. Ένα απόγευμα στα πιστάκια του Παπάγου, με το KTMάκι μου. Στην πρώτη της σοβαρή χωμάτινη βόλτα η Χριστίνα. Καλά τα πήγαμε. Πλάκα είχε. Άσε που βγήκε κι ένα χαβαλετζίδικο κομματάκι για το ΜΟΤΟ. Ο Λεγάκης κλασικά πίσω από την κάμερα.

[ENG] How hard can this be? “Open the throttle” “Raise your eyes” “Don’t look down when shifting up” “Use the front brake”. An afternoon in the tracks of Papagou. At Christina’s vey first off-road outing. It went pretty good. It was good fun. And the related article on Moto Magazine was great fun too. Giorgos Legakis was shooting once more.

copyright@giorgos legakis

4/2009

My dear little Husky

[GRE] Σκεφτόμουν καιρό να το πάρω, κι ένα από εκείνα τα ατέλειωτα απογεύματα στο συνεργείο του Helman, μου λέει: “κάτσε να κλείσω το μαγαζί να πάμε  να το χαζέψουμε”. Αρχές του 2008. Φτάσαμε μετά τις δέκα το βράδυ έξω από το κατάστημα στην λεωφόρο Αμφιθέας και αρχίσαμε να χαζεύουμε σαν μικρά παιδιά. Υπερυψωμένη και ιδανικά φωτισμένη η μεγάλη βιτρίνα και μέσα της έστεκε λευκό και κόκκινο, τόσο μα τόσο ποθητό το Husqvarna TE 250 (μου). Τα λεφτά δεν έβγαιναν, έπρεπε στάνταρ να ψήσω τον daddy να τσοντάρει. Το σκεφτόμασταν από εδώ, το ξανασυζητούσαμε με τον Μήτσο, ώσπου μετά από καμιά ώρα έξω από την βιτρίνα, ορθώνει τη φωνή του και μου λέει: “Γκλαβά, το γουστάρεις το μηχανάκι; Άμα το γουστάρεις θα το πάρεις, τελείωσε”. Και το πήρα! Στην αρχή οι φίλοι με κοιτούσαν με συμπόνια. “Θα σπάσει, θα κάνει, θα ράνει…” Ούτε έσπασε ούτε τίποτα. Μια βαλβίδες κάναμε στο στρώσιμο και μετά στις εκατόν πενήντα ώρες. Κι ένα πρόβλημα με το πλαίσιο, λύθηκε. Το είχα λιώσει στην προπόνηση και στην εντουροβόλτα, μετά ήρθαν οι αγώνες, ανέβηκα επίπεδο μαζί του και έμαθα να κρατώ την ροή μου παντού. Ήταν η περίοδος που με το Μήτσο βγαίναμε κάθε Τρίτη και Πέμπτη 07.30π.μ Υμηττό. Μία ωρίτσα μονοπάτι, λίγο πιστάκι, σπίτι, ντουζ και δουλειά. Τι μηχανάρα! Γκάζι πολύ δεν είχε, αλλά δε με ένοιαζε. Για να πάει γρήγορα, έπρεπε να μαζέψεις φόρα. Αλλά έστριβε σαν βράχος, φρέναρε σαν τρένο και περνούσε πάνω από χαλασμένο έδαφος, πέτρα και ό,τι άλλο σα να μη συνέβαινε τίποτα. Και είχε κάτι σπάνιο, είχε χαρακτήρα. Ώσπου μια μέρα, έπρεπε να φύγει. Ο Νίκος το περίμενε πάνω, Καστοριά, συνεννοηθήκαμε και το κατέβασα στην Αγ. Άννης. Σε μια από εκείνες τις υγρές, ξεχασμένες αποθήκες, που μυρίζουν ρύζι, μπαχαρικά και σκόνη. Πλήρωσα το εισιτήριό του και το αποχαιρέτισα, στο τελευταίο του για ‘μένα ταξίδι.

[ENG] Beginning of 2008. I’ve spent hours starring at the first online pictures and wanted it for so long. One of those endless afternoons at my mechanic’s shop, someone told us that the new Husqvana dealer for Greece had just brought a brand new TE 250 in its shop. So I waited for Dimitris to close his workshop and together we rode to Amfitheas Avenue. There it was. Standing behind the huge and well-light glass. White and red. Slim but curvy. And so beautifully Italian! But money were not enough and I had to convince my father into sponsoring me, once more. We spent more than an hour on the empty street outside the large glass, when suddenly Dimitris raised his voice to say: “If you really want it, you’re going to have it”. So did I. At first, friends were compassionate to me. They thought it would break down, break into pieces or something. But it never did. We checked the valve clearance after running in, and did the same thing after 150 hours of engine time. I had an issue with the frame, but that was quickly fixed by the Italian factory. So many hours of extreme enduro riding. Stones, low speed and lots of many falls. It was that time when Dimitris and I would meet 7.30 in the mornings of Tuesdays and Thursdays at mount Imitos, ride for two hours, have a quick  shower and then rush to work. What a bike. Power was not that stunning, but was more than enough. You had to keep your momentum to make it fast. But it would feel like a rock on every turn, it would brake accurately, and would make every rock feel like a small stone when passing under its wheels. A bike with a character. But then it had to go. Nikos was expecting it at Kastoria, so I got it down to Ag. Annis street, paid for its last ticket to its next owner and waved goodbye.

2008

The Inside Story XVII

[GRE] “Όχι, όχι. Δεν με είδε κανείς. Αν σηκώσω το μηχανάκι γρήγορα και κάνω την πάπια, παίζει να μην καταλάβει κανείς τίποτα”. Στην παρουσίαση των Supermoto της Husqvarna για το 2009, σε μια πίστα καρτ κοντά στο Alicante της Ισπανίας. Παρόλο που είχε βρέξει το βράδυ, δεν μπορούσα να περιμένω την πίστα να στεγνώσει και όρμηξα μέσα με ένα ολοκαίνουριο Husqvarna SM 450R. Τόση γλύστρα δεν έχει πάιξει ποτέ ξανά. Ούτε καν σκεφτόσουν να αγγίξεις το μπροστινό κι αυτό μπλοκάριζε και πήγαινε ευθεία, και μετά προς τα κάτω. Ζημιές μηδέν, γρατζουνιές ελάχιστες και συνέχισα απτόητος. Ναι, μετά έκανα και γκαζίδιααααα...

[ENG] “Gee, I wish nobody saw that. Nothing happened. I didn’t fall. No, it’s just photoshop!” At the Husqvarna Supermoto MY 2009 presentation, somewhere near Alicante, Spain. At a really slippery go-kart track, in the early morning session. I couldn’t stand waiting for the track to dry, so I grabbed a brand new SM 450R and hit the track. It was so slippery that you could not even think about touching the front brake, which I unfortunately did. Hopefully with no injuries on the bike or my body. Kept on like nothing had happened, see...

copyright@nikos provias, Husqvarna

10/2008