On any given...

[ENG]

“Racing is life... 

everything before and after is just waiting.”

Steve McQueen in "Le Mans"

[GRE]

"Οι αγώνες είναι η ζωή...

οτιδήποτε πριν και μετά είναι απλά αναμονή"

Ατάκα του Steve McQueen στο "Le Mans"

Racing Ze Enduro

On the highway, with Greg

[ENG] Racing the Greek Enduro Championship is kind of fun, but gets pretty tiring sometimes. That's back in Spring 2009, at the opening round of GEC in Katerini, Greece.

[GRE] Νομίζετε πως το Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Enduro είναι μια εύκολη υπόθεση; Οι φωτό από τον πρώτο αγώνα για το πρωτάθλημα του 2009 της ΟΜΕ στην Εξοχή Πιερίας.

When you walk that much, you've also got to ...

A brilliant idea to carry the necessary stuff while walking the Special Tests

What a beauty!

Totally concentrated when mixing the 2T oil

Unfortunately no low-fat food was available in the area

You've got to love
φ@κ ιτ.

copytight@greg tsadikos

4/2009

The Inside Story XXXVI (Time flies...)

[ENG] Time flies like an arrow, they say. Nothing to do with getting attacked by hundreds of flies, even reaching the inside parts of the helmet. During a photoshooting stop, somewhere in Bulgaria. Deadly-hot 40 degrees, with a non breathable cordura Jacket.

[GRE] Επίθεση από εκατοντάδες μυγάκια, να εισχωρούν παντού, ακόμη και μέσα στο κράνος. Τέλεια! Σε μια στάση για φωτογράφηση το καλοκαίρι κάπου στην Βουλγαρία. Με 40 βαθμούς και ένα μη αναπνέον jacket cordura.

copyright@thanassis koutsogiannis

7/2010

Ho, ho, ho, merry X-Mas to you guys! [ENG]

How 'bout a moto trip for this X-Mas?

Guess it'd be nice getting there...

But I'll spend some time there (no diving though)

And then off to Rosa, my Dad's cow.

BTW, listen to this nice X-Mas song I heard on the radio yesterday:

 

Merry X-Mas to everybody!!!

Hallelujah...

Λόλα, να ένα παιχνίδι [GRE]

Έχεις τις παρακάτω λέξεις, που προέκυψαν εντελώς τυχαία ρίχνοντας ζάρια και διαλέγοντας κατά σειρά λέξεις από ένα επιλεγμένο κείμενο, και πρέπει να σχηματίσεις κάτι, ό,τι γουστάρεις, αρκεί να περιέχει τις λέξεις, να είναι σχετικά σύντομο και να βγάζει νόημα.

Οι λέξεις:

Πει, μερικά, πόδια, συνειδητοποιώντας, μια, κόσμο, από, φόβο, για, τέλος, σταγονίτσες, συντροφικότητα, κάτω, πόρτα, πίσω, άρχισε, είναι, μοναδική, άγνωστο, έκανε, γελάει, πάλευε, αρκετά, δεν, φύγω, μόνο, περιμένει, ρόδα, πόλης, αλλά, γης, στάχυα, δυο, κι, παρέμβαση, όμορφος, συνεχίσει, υπάρχει,  φίλων, φήμη.

Να τι έφτιαξα:

Σάββατο, μεσημέρι

Και τι άλλο δηλαδή να πει;

Πώς μερικά δευτερόλεπτα, μα, τι λέω;

Κλάσματα του δευτερολέπτου,

Ίσως τον έκαναν να μην ξανασταθεί ποτέ στα πόδια του.

Συνειδητοποιώντας μια απέραντη αλήθεια,

Πόσο ασήμαντος είναι

Στον κόσμο αυτό τον μέγα

Μα και γεμάτο από φόβο,

Φόβο για το αύριο, το χθες, το τέλος.

Κ’ οι όποιες σταγονίτσες της συντροφικότητας

Κάτω από μια πόρτα

Που δεν θα ανοίξει ποτέ πια,

Πίσω από ένα τείχος,

Που άρχισε να γέρνει

Αλλά ποτέ δεν θα λυγίσει

Είναι καλά κρυμμένες για πάντα.

Κι εκείνη, η Μοναδική

Στο όνειρο, σύντροφος στο άγνωστο

Εκείνη που τόσο καλά τον έκανε να γελάει

Και πάλευε, μοχθούσε αρκετά

Τα δεν, τα όχι, τα ποτέ,

Ποτέ να μην υπάρχουν. Εκείνη;

“Κι αν φύγω;” Εδώ, στο καταπράσινο λιβάδι, αναρωτήθηκε

Μόνο, μόνη, μόνος

“Κι όποιος με περιμένει

Στο γύρισμα από μια ρόδα ίσως πει

Πως βρήκα ευτυχία”

Δίπλα στον πιο πολύβουο δρόμο της πόλης

Αλλά, στης γης την πράσινη αγκαλιά

Που στάχυα εδώ ποτέ δεν θα φυτρώσουν

Τα δυο κι αν γίνουν ένα;

Μα ποια παρέμβαση θεϊκή,

Ποιος όμορφος οιωνός

Την σχέση αυτή μπορεί να συνεχίσει;

Και πώς μπορεί ποτέ να μην υπάρχει

Στο νου των φίλων όλων,

Μια φήμη, μια φωνή

Στης ρόδας πως το γύρισμα, εκείνος δούλος έμεινε;

pic copyright@konstantinos tzemis 

The Inside Story XXXVI

[ENG] Buckle-up, gear up, do as you please, just come on… Let’s ride our guts out, once more. Why lose such a nice day in the dirt? (As relevant, it'd be nicer to avoid falling)

[GRE] Εξοπλιστείτε, ντυθείτε, κάντε ό,τι γουστάρετε, αλλά απλά ας οδηγήσουμε, για άλλη μια φορά. Γιατί να μείνουμε ακόμη μια μέρα μακριά απ' το βουνό; (Καθότι επίκαιρο, οι τούμπες καλό είναι να αποφεύγονται)

copyright@thanassis koutsogiannis

12/2010

The Inside Story XXXV

[ENG] Light, agile and producing that magical two-stroke sound, the 2008 KTM 250 EXC of Alessandro Belometti is standing like a Trials bike on top of that stone in Mende, France. Probably one of the last purely aggressive Factory two-stroke bikes competing in the World Enduro Championship. And Giorgos Legakis making it look like a well directed poster picture, ready to hang in anyone’s wall. Even looking at the shinny pipe and the factory Akrapovic silencer make you fantasize about two-stroke ringing and singing. Long live the 2T!

[GRE] Ελαφρύ, ευκίνητο και με έναν μαγικό δίχρονο ήχο, το 250 EXC με το οποίο αγωνίστηκε το 2008 ο Alessandro Belometti, ισορροπεί σαν Trial πάνω στον βράχο της Mende, στην Γαλλία. Ίσως ένα από τα τελευταία γνήσια άγρια δίχρονα του παγκόσμιου πρωταθλήματος Enduro. Κι ο Γιώργος Λεγάκης να το κάνει ξανά να φαίνεται σαν ένα καλοσκηνοθετημένο στιγμυότυπο, ικανό να παίξει τον ρόλο αφίσας στον τοίχο κάθε πωρωμένου. Ακόμη και μια ματιά στον καλογυαλισμένο θάλαμο διαστολής και το εργοστασιακό τελικό της Akrapovic σε κάνει να ονειρεύεσαι δίχρονες πιστονιές και κελαηδίσματα. Τα δίχρονα ποτέ δεν πεθαίνουν!

copyright@giorgos legakis

10/2008

The Inside Story XXXIV (Riding with Oriol)

[ENG] A World Enduro Champion riding next to a normal guy! And who is who? Back in June 2009, in Igualada, Spain, during one of those days that you never want to forget, at the Husaberg MY2010 Press Launch. A dusty MX track and a Hard Enduro loop of around eleven minutes. Oriol Mena was there, and did not reject the invitation of being shot riding next to me. Just for the purposes of taking a good shot, right? Cause otherwise, I doubt I could stay behind him for more than a couple of turns. The jump pictured here was a second (maybe third) gear full-open one, landing some twenty meters down the sloppy descent. Not the easiest trick for a normal kind of guy.

[GRE] Ένας παγκόσμιος πρωταθλητής Enduro δίπλα σε έναν κοινό θνητό! Και ποιος είναι ποιος; Τον Ιούνιο του 2009, στην Igualada της Ισπανίας, σε μία από αυτές τις μέρες που δεν θες να ξεχάσεις με τίποτα, στην ετήσια παρουσίαση των Husaberg για το 2010. Μια σκονισμένη πίστα MX κι ένα κυκλάκι Hard Enduro των έντεκα περίπου λεπτών. Εκεί και ο Oriol Mena, που δεν αρνήθηκε την πρόταση να οδηγήσει και να φωτογραφηθεί δίπλα μου. Καλά, μη φανταστείτε, απλά για τις ανάγκες της φωτογράφησης, γιατί δε νομίζω να μπορούσα να μείνω πίσω του για πάνω από μερικές στροφές. Το άλμα αυτό, έβγαινε με γεμάτη δευτέρα, νομίζω ο Mena το πηδούσε με τρίτη, και βεβαίως προσγειωνόταν καμιά δεκαπενταριά μέτρα πιο κάτω στην μεγάλη κατηφόρα από όλους τους άλλους. Όχι και το πιο εύκολο για έναν κοινό θνητό

copyright@Husaberg

6/2009

The Inside Story XXXIII [GRE]

Στις μεσονύχτιες στράτες περπατάνε

αποσταμένοι οι έρωτες

...γράφει ο Κώστας Καρυωτάκης στη “Νύχτα”.

Το τέλος,

Νύχτωσε.

Μα πριν τα φώτα σβήσουν, τι;

ΝΥΧΤΑ

Είναι αξημέρωτη νύχτα η ζωή.

Στις μεσονύχτιες στράτες περπατάνε

αποσταμένοι οι έρωτες

κι οι γρίλιες των παράθυρων εστάξανε

τον πόνο που κρατάνε

Στις στέγες εκρεμάστη το φεγγάρι

σκυμμένο προς τα δάκρυα του

κι η μυρωμένη λύπη των τριαντάφυλλων

το δρόμο της θα πάρει

Ολόρθο το φανάρι μας σωπαίνει

χλωμό και μυστηριώδικο

κι η πόρτα του σπιτιού μου είναι σα ν' άνοιξε

και λείψανο να βγαίνει.

Σαρκάζει το κρεβάτι τη χαρά τους

κι αυτοί λέν πως έτριξε·

δε λεν πως το κρεβάτι οραματίζεται

μελλοντικούς θανάτους.

Και κλαίνε οι αμανέδες στις ταβέρνες

τη νύχτα την αστρόφεγγη

που θα' πρεπε η αγάπη ναν την έπινε

και παίζουν οι λατέρνες.

Χυμένες στα ποτήρια καρτερούνε

οι λησμονιές γλυκύτατες·

οι χίμαιρες τώρα θα ειπούν το λόγο τους

και οι άνθρωποι θ' ακούνε

Καθημερνών χαμώνε κοιμητήρι

το πάρκον ανατρίχιασε

την ώρα που νεκρός κάποιος εκίνησε

να πάει στη χλόη να γείρει.

copyright@giorgos legakis

9/2010

J'ai tué ma mère

“Il n’est d’autre chose à tuer dans cette vie

que l’ennemi intérieur,

le double au noyau dur.

Le dominer est un art.

A quel point sommes-nous artistes?”

[ENG]

There’s nothing else to kill in this life

than the enemy lying inside,

the shell of a hard core.

Winning is art.

And how much of an artist one can be?

Says Xavier Dolan...

[GRE]

"Δεν υπάρχει κάτι άλλο να σκοτώσεις σ' αυτή την ζωή,

παρά τον εσωτερικό σου εχθρό,

το πετσί ενός σκληρού πυρήνα.

Το να νικήσεις είναι τέχνη.

Άραγε πόσο καλλιτέχνης είσαι;"

Λέει ο Xavier Dolan...

12/2010

Walking to the top of Mount Imitos [ENG]

[ENG] Last time around I made it in a little bit more than one hour, but this time I needed an extra four minutes. Damn…. I mean the time needed to walk from my house in Zografou till the top of Mount Imitos. But that was last Saturday and there was snow all over the place… From a sea-level altitude of 155 meters till the top at 929 meters, that’s almost 800 meters of difference. From Zografou, walked through The National Technical University and then straight up through my well-known sinlge-trails. It’s about seven kilometers to the top, making it a total of almost sixteen kms with the slightly longer descent. Never mind the weird looks I got on the way down, passing some 4x4 drivers trying in vain to reach the top of the mountain. I walked down through one of my favorite enduro trails, that gives an amazing view of the area around Athens’ national airport. A great day out, that left me aching for about a week or so.

The route on Google Earth

Ανάβαση Υμηττού (ποδαράτη) [GRE]

[GRE] Την τελευταία φορά το έκανα σε μία ώρα και κάτι ψιλά, αυτή χρειάστηκαν σχεδόν άλλα τέσσερα λεπτά. Γαμώτ!!! Μέχρι την κορυφή πάντα, γιατί η επιστροφή σε ρυθμούς βόλτας μας πήρε κάτι παραπάνω. Αλλά ήταν το περασμένο Σάββατο, είχε τα χιόνια και… Από τα 155 μέτρα υψόμετρο (sweet home Zografou), μέχρι την κορυφή του Υμηττού στις κεραίες. Στα 929 δηλαδή μέτρα, που σημαίνει κάτι λιγότερο από 800 μέτρα υψομετρικής διαφοράς. Από Ζωγράφου, Πολυτεχνείο, και φουλ μονοπάτι μέχρι πάνω. Ισοθερμικά πάνω και κάτω απαραίτητα, αν και αυτό το “10” ανάποδα μου έβγαλε την πίστη και από την αρχή του ήμουν μούσκεμα στον ιδρώτα. Μέχρι την κορυφή είναι σχεδόν εφτά χιλιόμετρα. Το κατέβασμα μας βγήκε λίγο παραπάνω, συνολικά περίπου δεκαέξι χιλόμετρα. Μερικοί κοιτούσαν με απορία καθώς με σορτσάκι και ισοθερμικό παντελόνι άρχισα να κατηφορίζω την παγωμένη άσφαλτο από την κορυφή προς τα κάτω. Ακόμη και τα υπερ-ντούπερ τζιπάκια είχαν κολλήσει λίγες στροφές πριν τις κεραίες. Κουκουλωμένοι σε δύο μπουφάν και χοντρά μάλλινα σκουφιά, με το κλιματιστικό στο φουλ και το τσιγάρο στο στόμα, έτσι για το χαρμάνι, οι Αθηναίοι οικογενειάρχες χάζευαν. Έπιασα ένα αγαπημένο μου εντουράδικο μονοπάτι στο κατέβασμα, που βγάζει στην ανατολική πλευρά του Υμηττού και δίνει θέα προς Μαρκόπουλο, αεροδρόμιο κτλ. Και μετά το κλασικό “5” προς τα κάτω. Τρελή φάση, αλλά πιάστηκα για καμιά βδομάδα. Απροπονησσσά γαρ…

Η διαδρομή στο Google Earth

No Words, No Lies - Σχετικά [GRE]

[GRE] Το κείμενο για τη νέα δουλειά του φωτογράφου Γιώργου Λεγάκη [No Words, No Lies] που τυχόν διαβάσατε στα προηγούμενα post, αποτελεί δείγμα εργασίας της Motocom. Η κύρια ενασχόληση της Motocom είναι η συγγραφή  Δελτίων Τύπου γύρω από τον χώρο της Μοτοσυκλέτας και των αγώνων, τα οποία κατόπιν αποστέλλονται σε μια ενημερωμένη λίστα δημοσιογράφων και ανθρώπων του χώρου. Μετά την αρχική επικοινωνία με τον μελλοντικό πελάτη, η Motocom αναλαμβάνει την συλλογή όλων των απαραίτητων πληροφοριών, αλλά και των κατάλληλων φωτογραφιών που θα συνοδεύσουν το εκάστοτε Δελτίο Τύπου. Για μια καλύτερη εικόνα της συγκεκριμένης δουλειάς, κλικάρετε στην παραπάνω εικόνα.

No Words, No Lies [GRE]

Οκτώ Αυγούστου δύο χιλιάδες δέκα,

καλοκαίρι…

Κυριακή πρωί,

στο Loket  της Τσεχίας.

Με μανία ο μεταλλικός ήχος φερμουάρ,

ανοίγει διάπλατα το πορτάκι της βρεγμένης σκηνής.

Και μαζί δίνει ένα παράθυρο στον έξω κόσμο. Ήλιος, επιτέλους.

Φορτηγά, χρώματα, αυτοκινούμενα τροχόσπιτα κι αγουροξυπνημένος κόσμος.

Η βαλίτσα με τα φωτογραφικά, στην πλάτη, κι ο δρόμος για την πίστα γνωστός…

Ήταν αρχές του περασμένου Απρίλη, όταν από το Sevlievo της Βουλγαρίας, σε μια από τις καλύτερες πίστες του παγκόσμιου πρωταθλήματος Motocross, ο φωτογράφος Γιώργος Λεγάκης ξεκινούσε για μια περιπέτεια, που κανείς άλλος Έλληνας του χώρου δεν έχει ποτέ τολμήσει. Ταξίδι, άπειρα χιλιόμετρα στον δρόμο, σε τρένα, αεροπλάνα, πλοία. Η τσάντα με τα φωτογραφικά, μερικά ρούχα, η σκηνή κι ο υπνόσακος. Ευρώπη αλλά και Αμερική, Μεσόγειος αλλά και Σκανδιναβία.

Ένας χρόνος γεμάτος στιγμές, κλικ, λάσπη, σκόνη, ανθρώπους, εμπειρίες. Κι όμως, αυτό που αρκετοί ονειρεύτηκαν, ο Γιώργος Λεγάκης το έκανε πραγματικότητα. Ακολουθώντας και φωτογραφίζοντας κάθε αγώνα για το παγκόσμιο πρωτάθλημα Motocross, με τους καλύτερους αναβάτες στον κόσμο να μάχονται σώμα με σώμα για τη διάκριση, τη νίκη. Και μέσα από τον φωτογραφικό φακό, να περνούν άπειρες μικρές ιστορίες, να ξετυλίγεται ένα παραμύθι διάρκειας εφτά μηνών, ίσως η εμπειρία μιας ολόκληρης ζωής.

“Και για ποιόν όλα αυτά;”, έχεις μάθει να ακούς να ρωτούν, όσοι τυχόν σε εσένα είδαν τον εαυτό τους, όσοι με εσένα ένιωσαν να γίνεται πραγματικότητα το όνειρο της μεγάλης φυγής, από τα τετριμμένα, στο μεγαλύτερο παγκοσμίως show του αθλήματος του Motocross. Ή όσους μαζί σου πήρες, όσους ταξίδεψες, έστησες πλάι σου στο αμμουδερό μπερμ, το τριπλό άλμα του τερματισμού, λίγο πριν το πέσιμο της καρό σημαίας, με τις μοτοσυκλέτες στους κόφτες και τον κόσμο να ουρλιάζει, μέσα από τον φακό σου. Ίσως για εσένα, ίσως για εμάς.

Συνεργασίες με περιοδικά σε Ελλάδα (0300), σε όλο τον κόσμο μέχρι την Ιαπωνία (Freeride Magazine). Κάθε βράδυ Παρασκευής, μπροστά στην οθόνη μας, ζωντανά το άγχος των πρωταγωνιστών ζωγραφισμένο στα πρόσωπά τους, συγκρατημένα χαμόγελα, ματιές κλεφτές στους ανταγωνιστές. Από το αεροδρόμιο, μέχρι τα Paddock του παγκόσμιου MX. Και μετά, οι επικές μάχες στην πίστα. Μέσα από τις ηλεκτρονικές σελίδες του μοναδικού πόρταλ για το Motocross στην Ελλαδα (mxdaily.gr). Στην καρδιά του παγκόσμιου Motocross, στην τελευταία στροφή της πίστας, στεκόμαστε μαζί σου, και ταξιδεύουμε σε όλο τον κόσμο.

Τέλη Μαΐου στην Αμερική, στη χώρα όπου τα όνειρα γίνονται πραγματικότητα, το πρωτάθλημα επιστρέφει μετά από έντεκα χρόνια στην αντίπερα όχθη του Ατλαντικού. Οι θαμώνες του Αμερικανικού πρωταθλήματος απέναντι στους κορυφαίους αναβάτες του κόσμου. Κάτω από τον ιστορικό λόφο του Glen Helen, εκεί κι εμείς.

Αρχές Αυγούστου, στην Μέκκα του παγκόσμιου Motocross. Γνήσια Φλαμανδική και βαθιά άμμος αυτή του Lommel. Κι ένας Ιταλός, ο Antonio Cairoli, φτερό στον άνεμο, πετά μέσα στην πίστα, και χώνεται μέσα στον φωτογραφικό φακό, ταξιδεύει μέχρι την οθόνη μας, κι εμείς μαζί του, στον δρόμο για τον τερματισμό, τη νίκη, τον θρίαμβο.

Μα οι στιγμές δεν τελειώνουν ποτέ. Αποτυπώνονται, εξωτερικεύονται και “ταξιδεύουν” σε όλο τον κόσμο. Μέσα από τον ετήσιο λεύκωμα του Γιώργου Λεγάκη. Μια διαδρομή εφτά μηνών και άπειρων χιλιομέτρων, μέσα από εκατόν σαράντα οχτώ σελίδες. Οι καλύτερες στιγμές, οι πιο ζωντανές μάχες, αμέσως μετά το πέσιμο της μπάρας εκκίνησης. Και στην γραφιστική επιμέλεια, τις απαραίτητες πινελιές προς της ολοκλήρωση, ένας άνθρωπος με εμπειρία δέκα ετών στον χώρο των περιοδικών μοτοσυκλέτας. Ο Θανάσης Βασιλείου βάζει τον καλύτερο εαυτό του, και μετά από αρκετά ξενύχτια, δίνει στο ταξίδι μορφή, ζωή και υφή. Οι στιγμές μια περιπέτειας σε χαρτί. Το μυαλό σε αεροδρόμια, Εθνικές Οδούς, στις πίστες όλου του κόσμου.

Οι λέξεις, ελάχιστες

Ψεύδη να μην χωρούν

Η αλήθεια γυμνή,

Μπροστά μας

Σε ένα ταξίδι, αφορμή

Για αλλαγές ζωής

No Words No Lies, Ραντεβού το 2011…