Λυπάμαι

Για τους ανεκπλήρωτους έρωτες

Για τα βράδια μακριά σου

Μα και για εκείνα δίπλα σου.

Και μετά είναι η ελπίδα

Ανάθεμά τη… που σε διαλύει.

Αποχαιρετιστήκαμε, κάτω από την πόρτα σου

Με χαμόγελα μισά, λόγια κρυμμένα,

Σχέδια που δεν…

Βράδια που, μόνοι πάλι κι έρημοι

Σ’ αυτό τον κόσμο το μεγάλο

Μόνοι κι έρημοι, έτσι είναι.

Κι όπως λέει ο Μπουκόφσκι,

“Εκείνο που μετρά περισσότερο

Είναι το πόσο καλά περπατάς στη φωτιά”

Στη φλόγα, στην καταστροφή,

Που μας καίει.

Μια κοινή μοίρα, κανείς δεν ξεφεύγει

Κανείς εδώ δε γλιτώνει

Παρά ζει, αναπνέει όσο κρατά το παραμύθι

Ότι όλα θα πάνε καλά.

Τίποτα δεν θα πάει καλά,

Ποτέ δεν πήγαινε

Τίποτα.

Κι εσύ, τώρα, ετούτη τη στιγμή

Πού να ‘σαι; Τι να σκέφτεσαι;

5/2012