The Inside Story (round&round)

[GRE] Επάνω στον λευκό λίθο, νομίζεις κάποιος σε ακολουθεί, κάποιος Θεός φέγγει με μίνι προβολέα. Μα μετά κοιτάζεις το λαγκάδι χαμηλά και φτάνεις να δεις μέχρι και τον τελευταίο θάμνο, βαθιά κάτω. Ο δρόμος, φωτίζεται, με έναν αγριεμένα γαλήνιο τρόπο. Από το Καταστάρι, ανεβαίνοντας προς Μαριές. Μέχρι τον Άγιο Λέοντα, με προσπέρασαν δύο μόλις αυτοκίνητα. Τα αναθεματισμένα, πόσο βάναυσα χαλούν την ηρεμία του σκηνικού; Τα μάτια αργούν να προσαρμοστούν ξανά. Μα όλα είναι τόσο ήρεμα, ίσως στην αρχή κάπως τρομακτικά, μα όχι για πολύ. Τα χαζόσκυλα ξεκουράζονται, ή μάλλον νυστάζουν τόσο που βαριούνται να σηκωθούν να με κυνηγήσουν. Λατρεύω τις μεγάλες κατηφόρες, τα οργωμένα χωράφια μοιάζουν με γήπεδα ποδοσφαίρου. Με το κεφάλι ευθεία, ο αέρας που σχίζει τα αυτιά, ο μόνος ήχος που ακούγεται. Κι αν πέσει η ταχύτητα, ή αν στρίψεις λίγο το κεφάλι δεξιά ή αριστερά, σιγή. Τα λάστιχα του ποδηλάτου χαϊδεύουν την άσφαλτο, μερικά ελάχιστα τριξίματα από τις ταχύτητες, κι αυτό είναι όλο. Χάνεσαι, στις σκέψεις μιας απόλυτης μοναξιάς, σκληρής μα τόσο λυτρωτικής παράλληλα που σου αδειάζει την ψυχή. Τέσσερις ώρες στο πετάλι, κάτι λιγότερο από εβδομήντα χιλιόμετρα, σε ένα σχεδόν κύκλο του νησιού με αυγουστιάτικη πανσέληνο…

Μέσα Αυγούστου λίγο μετά τις πέντε στη Χώρα

Δε τριπ

8/2011