Ημέρα 2η: Τίποτα δεν τελειώνει πριν τον τερματισμό

Σε μια μέρα που έδειχνε χαλαρή, όλα άλλαξαν στα τελευταία τριάντα χιλιόμετρα. Μετά από εκατό χιλιόμετρα σε βατά επί το πλείστον μονοπάτια, για κάποιο περίεργο λόγο μας σταμάτησαν για ανεφοδιασμό, 30 χιλιόμετρα έξω από το χωριό όπου θα διανυκτερεύσουμε, το Petrosani. Σταμάτησα να ανεφοδιάσω το Beta και μόλις έσβησα τον κινητήρα, άκουσα δεκάδες μηχανάκια στους κόφτες στην παραδίπλα δασική πλαγιά. Η ανηφόρα είχε μόνο δύο λούκια, γεμάτα λάσπη και κοτρώνες και απλά ΔΕΝ ανέβαινε, με τίποτα χωρίς βοήθεια. Για άλλη μια φορά, κι αφού είχαμε απηυδήσει, αποφασίσαμε να συνεργαστούμε με δύο άλλους αναβάτες. Σπρώξε – τράβα – ξανασπρώξε. Ακόμη και το να περπατάς στην ανηφόρα ήταν σχεδόν αδύνατο, οπότε είτε την κατέβαινες με τον κώλο, είτε αναρριχούσουν. Τελικά με την βοήθεια των παιδιών φτάσαμε μαζί στην κορυφή, μετά από καμιά ώρα. Έμεναν λιγότερα από είκοσι χιλιόμετρα για τερματισμό. Χαλάρωσα και προσπάθησα να μείνω συγκεντρωμένος.

Ξαφνικά σε κατηφορικό μονοπάτι, έχασα το μπροστινό από πέτρα. Συνηθισμένο, λέω, συνεχίζουμε. Όταν όμως σήκωσα το μηχανάκι, ανακάλυψα κάτι πολύ δυσάρεστο. Η τούμπα είχε δημιουργήσει πρόβλημα στο GPS και έπρεπε να συνεχίσω χωρίς αυτό. Η πρώτη αντίδραση, να ψάξω, να ακούσω για κάποιον άλλο αναβάτη, να τον βρω και να τον ακολουθήσω. Καθότι η σήμανση με τις πορτοκαλί κορδέλες είναι απλά βασική, χωρίς GPS ούτε καν το σκέφτεσαι να συνεχίσεις. Γιατί μπορεί στα μονοπάτια να φαίνονται τα πατήματα των προηγούμενων αναβατών, κάθε όμως φορά που ανοίγεσαι σε πρανές, στα αχανή λιβάδια της Ρουμανίας, δεν υπάρχει περίπτωση να βρεις την σωστή κατεύθυνση χωρίς την βοήθεια του GPS. Με τα μάτια 14, συνέχισα πολύ προσεκτικά, μέχρι που βρήκα κάποιον άλλο να ακολουθήσω μέχρι τον τερματισμό. Χθες ήμουν 8ος στην Hobby Single, αλλά πιστεύω σήμερα έχω πάει πολύ καλά.

Για δεύτερη μέρα, και παρά τις χθεσινοβράδινες υποσχέσεις των διοργανωτών πως θα ήταν μια εύκολη μέρα για όλους, η βροχή είχε κάνει τα πράγματα πολύ δύσκολα στα έξτρα κομμάτια extreme της κατηγορίας Expert. Οδήγησα για λίγα λεπτά το πρωί με τον Ντίνο Μανωλά, από εκείνη όμως την στιγμή δεν τον ξαναείδα. Η ώρα είναι έξι παρά και ακόμη δε έχει φθάσει.