Le Maroc

[GRE] Χαμένος στα στενά του Μαρακές. Ξεραμένα κάτουρα και σκατίλα, τσάι με μέντα, μπαχάρια, μυρωδιές έντονες, μια μικρή ψιχάλα μάταια προσπαθεί να καθαρίσει τους δρόμους. Και μετά χάνεσαι στα ατέλειωτα στενά της αγοράς. Με ξύλινα σκεπάσματα επάνω, να ενώνουν τα χιλιάδες μαγαζάκια, ο ήλιος χάνεται. Ο χρόνος εδώ, έχει χαθεί αιώνες τώρα. Όλοι έχουν κάτι να σου πουλήσουν, κι αν κάνεις το λάθος να απαντήσεις, εάν χαμογελάσεις… Χασίς, σουβενίρ, πλαστικές καμήλες; Οχιές χορεύουν σε πανάρχαιους ρυθμούς μια σφυριχτής φλογέρας, τρομοκρατούν και διασκεδάζουν τους περαστικούς. Κάθε φωτογραφία εκεί, κοστίζει. Χοντρές κάτασπρες τουρίστριες από την Αυστρία με σακούλες στα χέρια, γεμάτες άχρηστα ψώνια. Λάφυρα, γι’ αυτές, μιας μοναδικής περιπέτειας στα “βάθη της Αφρικής”. Πανάκριβα πουλημένα, στην πραγματικότητα, αντικείμενα που δεν θα χρειαστούν ποτέ. Το βανάκι μας βγάζει, ευτυχώς, έξω από την πόλη. Σκόνη στους δρόμους, μηχανάκια παντού. Σχεδόν ξυπόλητα τα παιδιά παίζουν μπάλα στο γήπεδο με τα χαλίκια. Εξήντα χιλιόμετρα μονοπάτι, ένας παράδεισος, το KTM σκαρφαλώνει στον κάθετο βράχο. Μόνη πρόσβαση στο χωριό αυτό, το κακοτράχαλο μονοπάτι που μόλις περάσαμε. Χωρίς ρεύμα, χωρίς Facebook. Με πολύχρωμα ρούχα, χρώματα παντού, μια κοπέλα, το πολύ δεκατριών ετών, με το μωρό της στην αγκαλιά. “Bonjour”, χειραψίες, μάτια καθαρά. Αεροπλάνο, περπατάμε με τα πόδια μέχρι την πόρτα του. Σε τρεις ώρες περίπου, Ελβετία. Κοστούμια, βιασύνη, πανάκριβα ρολόγια, για Wi-Fi πληρώνεις με Visa, πολιτισμός... υποτίθεται.

 

 

Έξτρα φωτό εδώ

3/2012