Le Maroc

[GRE] Χαμένος στα στενά του Μαρακές. Ξεραμένα κάτουρα και σκατίλα, τσάι με μέντα, μπαχάρια, μυρωδιές έντονες, μια μικρή ψιχάλα μάταια προσπαθεί να καθαρίσει τους δρόμους. Και μετά χάνεσαι στα ατέλειωτα στενά της αγοράς. Με ξύλινα σκεπάσματα επάνω, να ενώνουν τα χιλιάδες μαγαζάκια, ο ήλιος χάνεται. Ο χρόνος εδώ, έχει χαθεί αιώνες τώρα. Όλοι έχουν κάτι να σου πουλήσουν, κι αν κάνεις το λάθος να απαντήσεις, εάν χαμογελάσεις… Χασίς, σουβενίρ, πλαστικές καμήλες; Οχιές χορεύουν σε πανάρχαιους ρυθμούς μια σφυριχτής φλογέρας, τρομοκρατούν και διασκεδάζουν τους περαστικούς. Κάθε φωτογραφία εκεί, κοστίζει. Χοντρές κάτασπρες τουρίστριες από την Αυστρία με σακούλες στα χέρια, γεμάτες άχρηστα ψώνια. Λάφυρα, γι’ αυτές, μιας μοναδικής περιπέτειας στα “βάθη της Αφρικής”. Πανάκριβα πουλημένα, στην πραγματικότητα, αντικείμενα που δεν θα χρειαστούν ποτέ. Το βανάκι μας βγάζει, ευτυχώς, έξω από την πόλη. Σκόνη στους δρόμους, μηχανάκια παντού. Σχεδόν ξυπόλητα τα παιδιά παίζουν μπάλα στο γήπεδο με τα χαλίκια. Εξήντα χιλιόμετρα μονοπάτι, ένας παράδεισος, το KTM σκαρφαλώνει στον κάθετο βράχο. Μόνη πρόσβαση στο χωριό αυτό, το κακοτράχαλο μονοπάτι που μόλις περάσαμε. Χωρίς ρεύμα, χωρίς Facebook. Με πολύχρωμα ρούχα, χρώματα παντού, μια κοπέλα, το πολύ δεκατριών ετών, με το μωρό της στην αγκαλιά. “Bonjour”, χειραψίες, μάτια καθαρά. Αεροπλάνο, περπατάμε με τα πόδια μέχρι την πόρτα του. Σε τρεις ώρες περίπου, Ελβετία. Κοστούμια, βιασύνη, πανάκριβα ρολόγια, για Wi-Fi πληρώνεις με Visa, πολιτισμός... υποτίθεται.

 

 

Έξτρα φωτό εδώ

3/2012

Back to my future

[ENG] There is no time to lose and you’ve got to plan every minute, every move, every breath. On the start of the special test, sometimes you feel so exhausted you want to give up and ran away. But when the time comes, when the bike starts rolling, you have to focus on the next corner, on your lines, on the throttle, the brakes, you have to search for more energy, breathing deeply, sometimes you can even hear your heart pounding. And it's not just the racing, even though this is a huge part of it too. It’s a lot more. Friends, people sharing the same passion. It’s the battle with your inner self, your personal limits, sometimes even pain. But that’s what makes it so unique. How I missed enduro racing.

copyright@irina vosgerau

3/2012

Fak, I even had the same race number like back then, February 2nd 2006, at my first race, ever

Gas gas... ing

[ENG] Who is the man I see? Where am I supposed to be? (sic) And then, I can feel the rear tire gripping on top of the wet stone, third gear on, engine revving like a hibernating bear, and the top of the extreme uphill is here. Sensational! Compared to enduro bikes, seems like cheating. Fell in love, again. Extreme enduro/trial riding in Rodopi, this weekend. More to follow...

3/2012

Oh, I love this mountain

[ENG] 

There is a place,
Where I can go,
When I feel low,
When I feel blue.
And it's my mind,
And there's no time when I'm alone.

Like Lennon/McCartney say...

Viva la vida!
(short of)

3/2012