[GRE] Ορισμένες φορές νιώθω πως μπορώ να τα βάλω με όλους και όλα, συχνά πάλι ότι είμαι το πιο αδύναμο ανθρωπάκι του κόσμου. Μα εκείνη την ημέρα... ευτυχία. Ο Θανάσης, κατάλαβε, γελούσε. Κι εγώ, σα βλαμμένο, φώναζα μέσα από το κράνος. Τι μηχανάκι κι αυτό! Μαλακία να χαλάς λεφτά σε ψυχοθεραπείες, πάρε ένα Husaberg (sic). Τελικά ζούμε για τις λίγες εκείνες στιγμές, μόνο για εκείνες. Και μετά είναι ο ήχος, δίχρονο 125, το γκάζι, γλυστράς γλυκά στο χώμα, το πετάς στην στροφή, φεύγεις μπροστά.
[ENG] Sometimes I feel like the strongest man on earth, others like a tiny little nothing. But that day… My photographer Thanassis knew, was laughing. And I was shouting from inside my helmet. What a bike! No need spending your money on psychotherapy, get yourself a Husaberg. We do live for these moments, the ones that seldom come, but seem to last forever. And then comes the sound, a tiny smoker, on the gas, sliding to the corner, leaning like feather in the wind, moving forward.
copyright@thanassis koutsogiannis
11/2011
No comments:
Post a Comment